Lalibela

Dag 15, 20 januari 2020

Het Lalibella-festival kreeg vandaag haar vervolg met de doopplechtigheid aan de “Jordaan”. Het hoogtepunt van het festival, waarvoor duizenden mensen op de been komen. De afgelopen nacht is ter hoogte van de lokatie van de herdenking doorgegaan met muziek en zang. In deze vroege ochtend stond Henk op om samen met enkele matineuze reisgenoten om 6.15uur naar de dooplokatie te gaan. Onze gids wees ons op de mogelijkheid van een tribuneplek voor 320 Bir of een staplek achter een gespannen touw. Omdat er direct bij het touw voldoende ruimte was met prachtig zicht op het evenement kozen wij daarvoor. Het lange wachten op de echte start om ca 8.30 uur was het meer dan waard. We kwamen ogen te kort om de honderden priesters en onderpriesters te bewonderen, die in hun prachtige kledij rond de doopplek rondliepen en geleidelijk aan hun plek innamen. De doopplek zelf is een soort zwembad in de vorm van een kruis, gevuld met geheiligd water. Tijdens de plechtigheid werd gezongen, begeleid door trommels en gebeden. Bepaalde rituelen werden opgevoerd; met al die prachtige kostuums en gekleurde parasols was dit een zeer indrukwekkende gebeurtenis, mede omdat hierbij honderden priesters betrokken waren, vertegenwoordigers van de 11 kerken van Lalibela. Toen het evenement haar hoogtepunt naderde drong de menigte van honderden mensen achter ons steeds meer op. Wij voorzagen een risico, omdat we klem stonden tegen het touw. Onze gids slaagde er in de bewakers (waaronder militairen) te overtuigen van het risico. Dat wilden ze met toeristen niet lopen, dus mochten wij over het touw stappen. Hiermee hadden wij onze vluchtweg veilig gesteld voor het geval de menigte op hol zou slaan. Kort daarna begon het dopen. Een grote pomp werd aangesloten op het basin; daaraan werden enkele slangen bevestigd, waarmee priesters de menigte nat konden spuiten, hetgeen symbool staat voor het dopen. Hierna was de mensenmassa niet meer te houden. De in het algemeen in witte kledij geklede mensen stormden en masse naar voren om nat gemaakt te worden. Voor ons het moment om zo snel mogelijk via een achteruitgang van het terrein af te komen. Hierbij was de hulp van onze gids onontbeerlijk. Bovendien was het tijd voor ons ontbijt, een welverdiend moment van rust, waarvan wij voldaan van alle indrukken genoten.
Om ca 11.30 uur kreeg het festival haar vervolg met de processie, waarin de arken terug werden gebracht naar hun respective kerken. Onze gids bracht ons naar een eerste rang plek om dit schouwspel te volgen: een naburig hotel met een groot dakterras. Onder het genot van een drankje hadden wij riant zicht op de processie. Bovendien werd precies voor dit hotel een ceremonie opgevoerd, waarvan wij onbelemmerd konden genieten. Het was een zeer kleurrijk gebeuren!

Jammer, dat we nog steeds niet onze foto’s kunnen uploaden. Het internet is hiervoor nog steeds te zwak!