Ushuaia

10 februari 2019 Vandaag staat de jeeptocht langs meren, bergen en bossen op het programma. Helaas kan Anneke niet mee; het virus dat al vele reisgenoten had geveld heeft nu Anneke in zijn greep. Er zit voor haar niets anders op dan in bed te blijven. Henk (voor deze keer de scribent van dit verslag) gaat wel mee. In vier stoere jeeps vertrekken we om 9.15 uur. Het lijkt een natte dag te worden. Vannacht heeft het gesneeuwd en de bergen zijn bedekt met een prachtige witte laag, maar worden ook steeds meer aan het gezicht onttrokken door dikke wolken. Af en toe valt er regen en ijs uit de lucht. Het eerste uitzichtpunt komt al na ca 20km: het zou schitterend gezicht op de bergen gegeven hebben als het weer helder geweest was. Nu is dit zicht beperkt en wat somber, maar toch mooi. Op onze route, die nog steeds via de hoofdweg 3 ging, drinken we vervolgens koffie bij een restaurant. We passeren een riviertje, waar “the Revenant” met Leonardo di Caprio is opgenomen. Het volgende uitzichtpunt ligt een eind verder. Deze stop laat ons het “Patagonië-gevoel” beleven: een keiharde koude zuidenwind blaast je als het ware van deze mirador af. Je hoort de wind aan alle kanten gieren en fluiten. Jammer van het mooie uitzicht, maar snel een foto gemaakt van het lago Escondido en de bergen en direct weer de warme jeep in. Vervolgens alweer een koffiestop bij de thuisbasis van de organisator van de tour: een soort berghut, waar we werden voorzien van warme dranken en heerlijke koffiebroodjes. Het echte avontuur begint daarna. We slaan af naar een onverharde weg, waarop we dansend en schuddend de donkere bossen in gaan. Kuilen, steiltes, stenen en modderplassen wisselen elkaar af. Onderweg zien we een beverdam, calefatebessen en door de beverplaag zwaar geteisterd bos. Onze chauffeur noemt dit bos zijn speeltuin; hij laat ons meespelen door schuin op hellingen te rijden, door diepe waterplassen te rijden om uiteindelijk hard een helling af te rijden rechtstreeks het meer in. Avontuurlijk en leuk! Inmiddels is het weer enigszins rustiger geworden; dit geeft aanleiding een korte wandeling langs het mooie meer te maken. De jeeps pikken ons een eind verder op en brengen ons opnieuw naar de berghut, waar inmiddels een heerlijke warme lunch voor ons klaar staat. In combinatie met de knappende houtkachel en begeleid door enkele plaatselijke zangers geeft dit een nostalgisch en gezellig gevoel. Op de terugweg klaart de lucht op; wij genieten van de mooie uitzichten op de vele, met sneeuw bedekte bergen. Een mooi slot van deze avontuurlijke dag.