Pyin oo Lwin

Vanochtend vertrokken richting Pyin oo Lwin, een stad op 1100 m hoogte. Door zijn ligging ook bekend om het kweken van bloemen, groenten en fruit. Onderweg kregen we daarvan al een voorproefje: bloemenmarkt, waar grote partijen bloemen worden aan- en afgevoerd op brommers en handel gedreven wordt temidden van grote modderpoelen als gevolg van de in de voorafgaande nacht gevallen regen. Eigenlijk zou het vandaag een dag ter vrijebesteding zijn. Onze chauffeur bood echter aan er voor ons een sightseeing dag van te maken. Aardig dat hij zijn vrije dag daarvoor wil inzetten! Achteraf ook enorm fijn omdat de plaats groter is dan gedacht en het plaatselijk vervoer met minikoetsjes wordt afgelegd. Alleen Henk al zou zo'n koetsje volledig vullen. Dit bood ook de gelegenheid wat verder gelegen bestemmingen aan te doen: de Peik Chin Myaunggrotten en de Pwe Kaukwatervallen. De eerste bleek een diepegrot te zijn, waar een riviertje doorheen stroomt en je af en toe door het water moet waden om verder te komen. De boeddha's in de grot gaven meer de illusie van een kitscherige souvenierwinkel. Slechte verlichting en rommelige opstellingen; en dat terwijl we voor Birmaanse begrippen de hoofdprijs moesten betalen voor filmopnamen. Achteraf weten we niet wat we hadden moeten filmen. De watervallen bleken een aantal elkaar opvolgende hoogteverschillen in de rivier te zijn; wel aardig. Na een in renovatie zijnde pagode te hebben aangedaan gingen we dan eindelijk naar het stadje voor een goede lunch in een voormalige Engelse villa in koloniale stijl. Prima. De middag hebben we besteed aan het rondrijden door de voormalige koloniale wijken, die de allure ademen van de Engelse tijd.